l
H ρεφλεξολογία είναι από τις βασικές θεραπείες της Κινέζικης Παραδοσιακής Ιατρικής (Βελονισμός-Ρεφλεξολογία-Βοτανοθεραπεία) η οποία επικουρεί και αυτή για να επιτύχουμε ένα πιο ολοκληρωμένο πρόγραμμα θεραπείας. Η ρεφλεξολογία είναι μια μέθοδος εναλλακτικής ιατρικής που βασίζεται στην εφαρμογή ειδικών πιέσεων και μαλάξεων στο πέλμα και την ράχη των ποδιών. Επειδή στο πέλμα υπάρχουν 7.200 νευρικές απολήξεις, οι υποστηρικτές αυτής της μεθόδου ισχυρίζονται πως αυτές οι εξειδικευμένες πιέσεις προκαλούν ένα «αντανακλαστικό» ερέθισμα σε καθένα σημείο και όργανο του σώματος ξεχωριστά, με αποτέλεσμα την διέγερση του νευρικού και του αμυντικού συστήματος του οργανισμού. Στην περίπτωση του ασθενούς που δεν είναι εφικτό να γίνει εφαρμογή στα πόδια, γίνεται στα χέρια. Η αρχαιότερη καταγραφή εφαρμογής πιέσεων στα άκρα με σκοπό την θετική επίδραση στο σώμα βρίσκεται στο βιβλίο De Medicina Libri octo, του Aulus Cornelius Celsus. Παρόμοιες πρακτικές έχουν τεκμηριωθεί στην Ινδία την Κίνα και την Αίγυπτο. Η ρεφλεξολογία εισήχθη στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1913 από τον ωτορυνολαριγγολόγο Γουίλιαμ Φιτζέραλντ (1872–1942) και τον Έντουιν Μπάουερς. Ο Φιτζέραλντ ισχυρίστηκε ότι η άσκηση πίεσης είχε αναισθητικό αποτέλεσμα σε άλλες περιοχές του σώματος. Τροποποιήθηκε στις δεκαετίες του 1930 και του 1940 από την Γιούνις Ίνγκχαμ (1889–1974), μια νοσοκόμα και φυσικοθεραπεύτρια. Η Ίνγκχαμ ισχυρίστηκε ότι τα πόδια και τα χέρια ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητα και χαρτογράφησε ολόκληρο το σώμα σε «ζώνες» στα πόδια μετονομάζοντας τη ρεφλεξολογία σε «θεραπεία ζώνης».Πολλοί από τους σύγχρονους ρεφλεξολόγους χρησιμοποιούν τις μεθόδους της Ίνγκχαμ ή παρόμοιες τεχνικές της ρεφλεξολόγου Λάουρα Νόρμαν.
Μπορεί και αυτή η θεραπεία να συνδιαστεί κάλιστα με μια συνεδρία υπέρυθρης σάουνας.